Bizarre oversteek naar Portland

Vanochtend zijn we om 8:00 uur vertrokken uit Alderney richting Portland Marina. Geen wind, goed zicht en mooie ochtendzon. En zo begonnen we aan de 54 Nm oversteek van Het Kanaal. Schuin achter ons zagen wij op ca. 1 Nm afstand een ander zeiljacht, dat ongeveer dezelfde koers voer als wij. Na één uur gevaren te hebben, zo een 5 Nm, op de motor met grootzeil “stand-by”, kwam er dichte mist opzetten. Binnen vijf minuten was het zicht nog maar 50 meter om ons heen. We waren toen vijf Nm van de “Shipping Lane”. Op radar en AIS (Automated Identification System), zagen we dat er veel zeeschepen in de “Shipping Lane” voeren. We minderden vaart en overwogen om de koers te verleggen richting Cherbourg. De afstand is korter en we hoefden dan de “Shipping Lane” niet over te steken. Op de radar zagen we dat er een vaartuig ons naderde. We legden onze boot stil en na een paar minuten zagen wij een zeilboot uit de mist opdoemen. Het was een Engels zeiljacht uit Poole, de “Adriana”, met drie opvarenden aan boord. Na overleg te hebben gepleegd en zij aangaven wel over te steken (“It will soon clear up” zoals de schipper van de “Adriana” zei), zijn we samen aan de oversteek begonnen. We voeren op een afstand van 25 meter gezamenlijk op. Inmiddels hadden we het reddingsvlot voor het grijpen in de kuip gelegd. Zo gingen we de “Eastbound Shipping Lane” in, waar de vrachtschepen allemaal van West naar Oost varen. Af en toe hoorden we scheepstoeters van zeeschepen. Op de marifoon hoorden we nog een conversatie tussen twee vrachtschepen, waarvan de één aangaf dat het zicht “invisible” was en dat de ander zijn koers moest verleggen en zich aan de regels moest houden om hierbij een aanvaring te voorkomen. Zo hielden wij met de “Adriana” marifooncontact over de positie van de zeeschepen. We hadden beiden radar en wij gelukkig ook AIS, zodat we de zeeschepen, koers en snelheid op onze radar en kaartplotter konden waarnemen. Nadat we een uur later de “Eastbound Shipping Lane” hadden overgestoken, trok de mist langzaam weer op, waardoor het zicht weer stukken beter werd. Daarop namen we via de marifoon afscheid van de “Adriana” met “Thank you very much for your assistance” en vervolgden we onze koers naar Portland en de “Adriana” richting Poole. Aangekomen bij de “Westbound Shipping Lane”, was het zicht prima en konden we de zeeschepen gewoon weer zien varen. En zo dachten we eenvoudig aan de overkant te komen. Temninste dat dachten we...... Want midden in de “Westbound Shipping Lane” trok het weer helemaal potdicht met mist. We zagen op onze radar en AIS nog twee zeeschepen en een niet te identificeren vaartuig in de directe nabijheid, waarbij de vrachtschepen uiteindelijk achter ons en het andere vaartuig voor ons passeerden. Maar echt gezien hebben we ze niet. Zo kwamen we in dichte mist bij Portland Marina om 17:30 uur aan, waar het heel even opklaarde en wij onze boot schoonmaakten, maar al weer gauw tot ’s avonds laat mistig werd en bleef. Op het log hadden we bijna 60 Nm gevaren, dus 6 Nm meer dan de afstand, vanwege de tegenstroom en de koers die we enigszins in het begin hadden verlegd. Achteraf vroegen we ons wel af of we de juiste beslissing hadden genomen om over te steken, want één zeeschip, dat wij op radar over het hoofd zien en bovendien geen AIS uitzendt, kan fataal zijn.